پدر که باشی....
پدر که باشی.... پدر که باشی با تمام مشقت ها و سختی های روزگار بادیدن غم فرزندت میگی: درست میشه خیالت تخت من پشتت هستم
پدر که باشی حساس می شوی به هر نگاه پرحسرت فرزندت به دنیا... تمام وجودت را محکوم اجابت آرزوهایش می کنی
پدر که باشی عصا میخواهی ولی نمی گیری و هر روز خم تر از دیروز جلوی آینه تمرین محکم بودن می کنی
پدر که باشی پیر نمی شوی ولی یک روز بی خبر تمام می شوی
پدر که باشی در کتابها جایی نداری و هیچ چیزی زیر پایت نیست ولی پدری!!!
پدر که باشی چهره ات خشن میشه ولی دلت دریایی ... آروم نمی گیری تا تکه نانی نیاوری
پدر که باشی سردت مشیه ولی کتت را سرشانه فرزندت میاندازی
آتنا جونم بغل باباجونش (وقتی هفت ماهش بود مسافرتمون به شمال)
دختر گلم با باباشه که عید1390 بود رفته بودیم زنجان
دختر گلم اینجا خانمی شده برای خودش
اینجا هم امیرمحمدپنج ماهشه
امیرمحمد وقتی 20 ماهشه
خدا همه باباهای گلم حفظ کنه 
ویلاگ قشنگی داری ایشالا همیشه دور هم و شاد باشین
